Popkultura wolności (?)

Słowo 'wolność'? Chwilę po pierwszym skojarzeniu związanym z decydowaniem o sobie i robieniem tego co się chce, jest ono wypychane przez nadciągające z drugiej części głowy patetyczne wizje powstańcze mieszane z opowieściami o czasach wojny, komunizmu i wszystkich nieszczęść, które mimo upływu czasu i tego, że najmłodsze pokolenie 'dorosłych' nie ma z nim związanych ŻADNYCH doświadczeń, żyją w narodzie do dziś. Nie ma dnia żeby wśród internetowych postów nie zobaczyć wpisów głoszących hasła w stylu "żyj swoim życiem, jestem jaki jestem i nic Ci do tego, miej odwagę czerpać z życia to co najlepsze, żałujesz jeśli nie spróbujesz...bądź sobą i bądź wolny". Sama jestem wielką fanką tego typu idei i mniej się boję wariatów, którzy rzeczywiście wprowadzają je w życie niż tych, którym nigdy nic 'nie wypada'. Jednak wraz z rosnącą popularnością wygłaszanych haseł, zauważam paradoks, który sprawia, ze stają się niekiedy bezsensem i czczym bełkotem.


Wszyscy chcemy być wolni. Żałujemy wolności innym. 
Jesteśmy młodzi, świat stoi przed nami otworem, nasze horyzonty poszerzają się coraz szybciej. Chcemy robić co nam się podoba i co uważamy za stosowne. Wolimy żeby nikt się nami nie interesował i nie wtykał nosa w nie swoje sprawy. Jesteśmy oburzeni gdy słyszymy, że ten powiedział o nas to a tamten tamto. I dlaczego w ogóle ich to interesuje? Z drugiej jednak strony, chętnie oburzymy się na każdego, kto doświadcza wolności na swój sposób. Bo ile razy byliście świadkami oburzonego zdziwienia w stylu 'Co Ty gadasz?! On jest z tą a był z tamtą? Ile on ma lat? Mógłby być jej ojcem? O zgrozo! Ona mogłaby być jego matką! Ale suka...jak ona wygląda?! I co robi z tym Arabem u boku?!' itp. itd. w nieskończoność, codziennie można dokładać kolejnych oburzonych. A co by nie oszczędzać na groteskowym wydźwięku oburzenia, warto dodać, że Ci najbardziej oburzeni, zwykle sami mogą się pochwalić niejednym skandalem, skrycie chowanym pod poduszką.

Wolność w czasach szybkich łączy...?
Bawmy się- ja zrobię Ci fotkę. I później mamy nagłówki, mrożących krew w żyłach absurdów i rozdmuchanych afer. Wczoraj, ogólnopolska (podobno poważna) gazeta pokusiła się o artykuł oparty o domysły wysnute ze zdjęć zamieszczonych w Internecie dotyczących szaroszeregowej gry harcerskiej, na której widać było hitlerowskie elementy ubioru, flagi itp. Kto był w harcerstwie lub miał przyjemność brać udział w jakiejkolwiek grze fabularnej wie, że im lepszy wystrój- tym większe zaangażowanie uczestników, a co za tym idzie- tym głębsze wnioski można wysnuwać na koniec. Ciężko żeby gra o Szarych Szeregach, których historia dotyczy czasów II-giej wojny światowej odbywała się bez udziału punktowych w roli gestapowskich prześladowców. Wystarczy jednak przedstawić obraz bez kontekstu i z kilkoma wnioskami wysnutymi przez głowy szukające podstępu we wszystkie i wszędzie i mamy obraz organizacji młodzieżowej oddającej cześć nazistowskiemu guru. W ten sam sposób z nauczyciela, który podniósł głos można zrobić tyrana gnębiącego uczniów, z koleżanek, które podczas imprezy trzymały się za ręce lesbijki, z odcisków na stopach wysnuć wniosek, że dzieci były maltretowane i wycieńczone podczas wycieczki a ze skwaszonej miny uchwyconej w towarzystwie imigrantów wynikać będzie prześladowanie na tle rasowym. Nie wspominam już o tym, że niesamowitym odkryciem jest fakt, że młodzież ledwo przekraczając próg "naście" wie co to jest seks a kończąc liceum ciężko znaleźć kogoś kto by nie miał swoich pierwszych, drugich i trzecich razów za sobą. Mimo to seks jest ciągle w naszym kraju tematem tabu i zamiast edukować w temacie skutecznej antykoncepcji, lepiej jest udawać, że wszystkich nas przyniosły bociany a  idący na imprezę ludzie w wieku 16 lat grają w bierki. Jeśli zdarzają się inne przypadki, najwyraźniej są wyrazem skrajnej patologii. Śmieszy mnie kiedy ze strony 20-latków słyszę oburzenie "o Boże! Oni mają 17 lat! Skąd mają ten alkohol?!" podczas gdy sami jeszcze nie tak dawno czuli w ustach smak 'zakazanego' piwa. Sami wiązali się z osobami młodszymi i starszymi nie mając skończonej magicznej 18-stki a kiedy już ją skończyli i mogą być wolnymi dorosłymi żałują tego prawa innym. Rozwiewając wszelkie wątpliwości- absolutnie nie mam na myśli, że dobrze będzie jeśli każdy nastolatek będzie jawnie pił, palił, uprawiał sex i na koniec poprawiał wrażenia marihuaną. Oczywiście NIE. Ale nie udawajmy, że kiedy byliśmy w liceum, chodziliśmy w workach pokutnych i pierwszego papierosach w ustach mieliśmy dopiero na studiach. Uczęszczałam do podobno najlepszego liceum w tym mieście a wśród moich znajomych nie ma nikogo kto nie korzystał z uroków 'zakazanych owoców'.
Więc skąd się to bierze? Jak wszystko co dobre- z Zachodu. Smartfony i Internet są niepodważalnym dobrem, które może być wykorzystywane w sposób korzystny dla człowieka ale też bardzo ograniczający. Mając ogromną wolność, trzeba coraz bardziej uważać na to co się mówi i robi żeby nie siłować się później z tłumaczeniem swoich intencji. Gdy ostatnio rozmawiałam z przyjaciółką, mieszkającą w Anglii, potwierdziła moje wrażenie, że z jednej strony można tam robić co się chce (ledwo ubierać, mieć różne wyznania, orientację seksualną, upodobania) i nikogo to nie dziwi, a z drugiej, za słowo 'nygga' można ciągać się po sądach. Dochodzimy do absurdu, w którym kiedy my odezwiemy się do czarnoskórego w ten sposób, możemy być osądzeni za rasizm, a kiedy on powie do nas "pieprzony białasie" raczej nie będzie to traktowane jako śmiertelna zniewaga. Tylko, że zachód jest do tego przyzwyczajony. Od dziesiątek lat, społeczeństwo wychowuje się do życia w tolerancji dla odmienności i z jednoczesnym szacunkiem dla wszystkich. U nas, nowe technologie i trendy wkraczają pomiędzy wiele ciasnych ograniczeń, uwikłanych w konieczność sprawiania pozorów 'porządnego obywatela' nawet jeśli w naszych czterech ścianach rozgrywają się dramaty. Lepiej wytykać palcem innych niż zająć się sobą a w przypływie mas mediów, szybkich kontaktów i komórkowych fotek można nieco zagubić się w odróżnieniu tego co na prawdę jest uwidocznieniem krzywdy a co może okazać się jedynie narzędziem do zrujnowania życia osobom, których intencji po prostu nie chcemy rozumieć, po cichu zazdroszcząc, że mieli odwagę spróbować iść własną drogą a nie tylko pisać o swojej wolności na Facebooku.

A na zakończenie polskie absurdy z uśmiechem: